comprobator, -oris, m.
der prüft, anerkennt: BRVNI ep 8,10 (8,3 M.) (1439) tu meorum operum comprobator simul atque amator es. PONTANO Actius p.137 Bene profecto a te satisfactum arbitror, nec arcessendis opus est testibus aut comprobatoribus ubi Cicero est ipse auctor. ERASMVS ep 2690 (1532) hoc tamen faciam alacrius, quod tantum habeam huius instituti comprobatorem.
Lexicographica: TLL (CIC. und spät)
|