companator
companator, -oris, m. – der an die companatio glaubt: CANISIVS author II sig.AA2v (Index) Companatores seu impanatores undè iam olìm confutati. STAPLETON op IV p.878 (1592) contra sui temporis vel sacramentarios vel companatores. MAGRI hierolex p.173 companator, et Impanator, haereticus sectarum, quae asserunt, panem in Sacramento Altaris non transubstantiari.

LEMMALISTE GRUPPE: eccl. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, companator, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 11.08.07

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.