inconsummabilis, -e
1) unvollendbar: SERRAVALLE comm Dante par 26,124-132 Lingua, quam ego loquutus fui, fuit tota extincta antequam [ad] opus inconsummabile esset gens Nembroth attenta. 2) unendlich: BOVELLES sap 13 p.120 perpeti et inconsummabili evo. BRVNO lamp stat p.117 Nunquam deficiens in genere vel simpliciter, inconsummabile in genere vel simpliciter.
Lexicographica: TLL* (1x, EVCHER.)
|