pseudodialecticus, -i, m.
scheinbarer Dialektiker: TIT Aduersus pseudodialecticos (L. Vives, 1519). MORVS Erasmus ep 1106 (1520) Itaque vt nihil est illius Lodovici Vivis, quod non mirum in modum delectet omnes, ita me profecto quae scripsit in Pseudodialecticos peculiari quadam voluptate perfundunt. BERALDVS dial p.32 etiam si nostri temporis pseudodialecticos quosdam discriminis nonnihil inter eas partes philosophiae facere non nesciam. BEZA ep theol p.289 (1572) Pseudodialecticus ille, quem ὄζον ἄρηος iampridem docti multi cognominarunt, contentionem non parvam excitavit de tota Ecclesiastica εὐταξία.
Lexicographica: TLL 0
|