reconsilior, -ari, -atus sum
sich versöhnen: ALVELD malag sig.B3r Atqui modicum si nunc forsitan nobis irascitur Deus, ... quia mandata eius non custodivimus, et reconsiliatus, ut promisit, optimus et summus Deus nobis, flagellum suum ... proiciet in ignem aeternum. STATVTA Saeckma ep p.218 (1586) quocunque tempore in hanc urbem reversi nec Academiae reconsiliati fuerint. ARMINIVS op p.674 Deus erat in Christo mundum reconsilians sibi. 2. Cor. 5. 19 (reconc- NT).
Lexicographica: GEORGES 0;
MLWa, DUCANGE
Etymologie: Verschreibung für reconc- ?
|