inuitatus
inuitatus, -us, m. (nur Abl. -u) – Einladung: BARBARO-F ep II 1 (1415) Quod cum mea sponte, tum invitatu tuo quodammodo fretus, audacius ac libentius mecum statuebam. == praef Plutarch vitae 9,1 (1416) sic denique multi incredibili ardore ad imita ndos praestantissimos uiros incensi sunt, qui, ut inter peritos constare uideo, historiae inuitatu maximas ac honestissimas res gesserunt. == ep II 147 (1439) ut id, quod sponte facis et facturus es, meo quoque invitatu facere videaris. GVARINO praef Plutarch vitae 5,1,5 (1417) Quod quidem abs te tum sponte tua, tum maiorum inuitatu factitatum est. MACHIAVELLI decenn praef Verum obsecro te ut nobis non desis, sicut illi ac labanti patriae tuae non defuisti, si cupis carmina haec nostra, quae tuo invitatu edimus, non contemnenda.
Lexicographica: TLL (3x, CIC., AMBR., IVLIAN.)

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, inuitatus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 10.10.05 22.08.10

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.