seminatiuus, -a, -um
säend, hervorbringend: BRVNO mon p.369 Venus tres vegetativae potentiae regulat virtutes, nutritivam, augmentativam et generativam; quarum generativa habet tres vires, spermaticam seu seminativam, immutativam seu contemperativam, et formativam seu figurativam. HESSVS psalt p.247 psalmus cviii est gratiarum actio, in qua gratias agit pro regno Christi, quod regnum gratiae futurum erat, et pro suo corporali regno, quod ceu seminatium fuit futuri regni Christi.
subst., seminatiuum, -i, n., Born: WEINRICH aerar p.1021 Vinum, ... Hilaritatis dulce seminativum. Lexicographica: GEORGES 0;
LATHAM
|