planetarius, -i, m. – Astrologe: GHERARDI diar p.61 (1481) quod ea dies et hora discessus leta et salutaris ei a planetariis fuisset ostensa. PICO-G adv astrol praef I p.90 in libro Confessionum, de planetariis loquens, hoc est astrologis, quos christiana, inquit, et vera pietas expellit et damnat. BEROALDO mai. comm Apul praef p.1v Ex hoc magiae fonte deriuati sunt ... apud cunctas nationes planetarii, qui mathematici sunt et uulgo astrologi nominantur. CRINITVS disc 8,9 (1504) contra divinaculos et hariolos istos, qui et Chaldaei a Romanis et Planetarii vocantur. ECK ep 147 (1523) nam ita omnino planetarii nobis diluvium minantur. AMERBACH-Bonif ep 1596 (1532) Vt Frobenii nomine Judaeum illum Italum ariolatorem sive planetarium quam diligentissime sollicitare ne graveris. BALDE ecl p.41 Haec sunt, quae nos trivialibus planetariis, et Cingaris, et pannosis Genethliacis collidunt. MASEN pal lig III p.318 (1683) (ad astrologum) Planetarie, quid tu ad haec?