benecupio, -ere
etwas Gutes wünschen: VIVES subvent 1,10 Atqui Dominus omnibus, etiam iis, qui de nobis pessime sunt promeriti ..., iussit nos benefacere, quodque difficilius est, benecupere. LVTHER op 27 p.292 Verum quo affectu id fit? certe alio nullo quam quod ex animo ipsis benecupiamus, ut libenter videremus eos liberari ab errore. LANSPERGER phar sig.Q1r Hac mentem meam rerepleas et confirmes, qua scilicet ... proximum ... syncerè veréque diligam odientibus atque offendentibus me ex animo ignoscam, benecupiam, benefaciam.
Lexicographica: TLL 0;
cf. DVCANGE benecupiens
Etymologie: gebildet nach benefacere.
|