confractor, -oris, m. – der zerbricht: VALLA-L apol I p.488 Hunccine attritorem confractoremque latinarum ollarum in stabulum rapio? BVLLINGER orig err p.162 Etenim ista aetate quí usum imaginum in templis probabant, improbantes nuncupabant εἰκονοέχθρους, εἰκονοκλάζας, et εἰκονομάχους, id est osores imaginum, confractores imaginum, et hostes vel oppugnatores imaginum. MVSCVLVS in Is p.270 Verbum ערץ confringere, roborare, & formidare significat. Hinc עכיצים sunt potentes ac terribiles confractores, hoc est, tyranni. HOFMANN lex II p.754 (leo) Unde confractor iterum Arabibus dicitur.