concomitor, -are, -atus sum – begleiten: PETRARCA carm var 14,2 Iam glaciale solum convexaque summa gehenne | Transgredimur, iam nos concomitantur aque. SALVTATI saec 2,5,5 dei gratia concomitante. CELTIS ep 5 quoniam semper suus honore et reverentia sapientiam concomitata est. GRVDIVS poem 2,2,13 G. Mors ades; o, placido, Mors, concomitata Sopore. SPINOZA eth 3,13 Nempe amor nihil aliud est, quam laetitia concomitante idea causae externae et odium nihil aliud quam tristitia concomitante idea causae externae. saepe.