argumentatiuncula, -ae, f. – 1) peior., spitzfindiges bzw. unbedeutendes Argument: FICINO comm Phileb p.235 Utque eius insanam procacitatem exprimeret vehementius: "Etiam cum barbaris et bestiis litigaturus est", inquit, "si ab eis percipi eius argumentatiunculae possint". VIVES disc I 2,3 p.89 quae Lutherus tuenda susceperat, dialecticā et argumentatiunculis tutatus est. == disc I 4,3 p.170 argumentatiunculas colligunt ab illo exercitio scholastico, quae ventilant quidem, et titillant interdum, nunquam feriunt aut caedunt. GERHARD-J loc theol VI p.699 Reliquae argumentatiunculae ex his, quae dicta sunt, facilem habent explicationem. – 2) Begründung: PONTANO serm 4,2,17 sedes autem ipsa iocandi et quasi argumentatiuncula posita est in usu atque peritia.