grammatellus
grammatellus, -i, m. – 1) halbgebildeter Grammatiker: SCHOTT-P Wimpfeling ep 9 (1486) (v. capitosus). CELTIS or Ingel 9,10 dum annosos grammatellos ad fundamenta linguae Graecae compellunt ad vagiendum iterum in cunis cum infantulis artis grammaticae. WIMPFELING ep 116 (1501) (v. cornutus). LVTHER colloq 4730 p.455 (1539) Lutherus deploravit futuras sectas et falsos fratres: Es wirdt des schreibens so vil werden, das der geringste grammatellus vnd philosophellus wirdt sonderlich ding wollen schreiben, et iterum incidemus in pristinos errores. – 2) ungebildeter Prediger (Verkünder des 'Wortes' ?): LVTHER op 9 p.7 (in marg.) "Sensi autem aliud genus hominum" (AVG. conf. 5,6): Contra nostrates gramatellos. RIECKER Rhenanus ep 392 (1545) Quae misera plebs! raro bene sentit, ut quam verissime in vestra Germania consignastis, et quae bestia multorum capitum est, ac seditiosi illi grammatelli indies eos commovent.

LEMMALISTE GRUPPEN: (zu 1) educ. (zu 2) dub. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, grammatellus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 19.04.04 06.06.05 20.09.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.