tempestiuiter adv.
1) passend: ERASMVS ad 3,5,49 tempestiuiter usurpabitur adagium, si quando docere ... conatur aliquem imperitus negocii, de quo disceptatur. 2) zeitgerecht: ALBERT VON BRANDENBVRG Capito ep 93 (1521) bene autem mones, quod citius sit respondendum ..., verum satis tempestiviter responsum fuisset, si literae pervenissent sicut ordinarie deberent.
Lexicographica: GEORGES 0, TF 0
|