irrediturus, -a, -um
nicht zurückkehrend: PETRARCA fam 10,3,28 restat iter patrum nostrorum agere et formidatum sepulcri limen irredituro pede transcendere. oft bei Petrarca. GVARINO ep 544 (1429) De illo fratre praedatore alias plura coram: abiit irrediturus. == ep 661 (1434) Hominem audio irrediturum abiisse, quod me excruciat, si secum irredituras detulit comoedias. HVTTEN carm p.373 dum flumina fontibus errant | Irreditura suis.
Lexicographica: TLL 0;
DVCANGE
|