fragmentulum, -i, n.
kleines Stückchen: ERASMVS coll 39 (1518) Ego, ne sis insciens, non permutarim hoc tantillum fragmentulum cum universo auro Tagi. == ad 3,4,36 Meminit hujus rei Eubulus in fabula, cui titulus, Glaucus: Contraque formicas cibaria tridui | Ferrent, velut fragmentula auri fusilis | Apparuissent (gr. χρυσοτεύκτου ψήγματος). SALMERO comm IX p.117 (1600) panis communis tantum fragmentulum et vini profani portiunculam. MASTRICHT theol p.873 (1698) Sic repraesentavimus fragmentula, rudimenta et prima elementa Theologiae primi mundi.
Lexicographica: TLL 0;
ma.
|