clamitatio, -onis, f.
Schreien: TIZIO-S hist Sen IV 12 p.410 In quo sane conflictu tantus clamor exortus est, ut per obscuram noctem hostis ab hoste non discerneretur, nec perciperetur certa clamitatio. LINDANVS virg vot p.70 quos perniciosè verbis fucatis fascinare, fallaciis dementare, et ad rapinas sacrilegas furiosis vestris clamitationibus inflammare non desinitis.
Lexicographica: TLL (1x, PLAVT.)
|