canoritas, -atis, f.
Wohlklang: VALLA-L Quint p.24 Melius quam Priscianus, qui appellat "sonoritas", que de magno sono dicitur, sicut "canoritas" a "canorus", quod est sonantis cantus. WOLLICK op aur 1,2 Ceterum quidam Moysen artis compertorem dicere conantur, eum quoque a lymphae canoritate imprimis harmonias perpendisse arbitrantes. FONTIVS ep 3,11 (1512) Fit autem ex verbis propriis, translatis, novis, priscis facilitatem decorem que afferentibus composito lucida, suavis concinnitas, numerosa canoritas. AGRIPPA vanit 102 p.93 sicut omnium avium eloquentissimam canoritatem ac cuiusque lyrae aut citharae elegantissimos sonos longissime superant. BRVNO vin gen p.663 species in canoritate, suavitate, claritate consistit.
Lexicographica: TLL 0
|