pacificatrix, -icis, adi. u. subst. f. – die befriedet, Frieden stiftet: MELANCHTHON op 25 p.773 Respicit autem Christus principaliter ad suam pacificationem. Ipse est pacificator inter Deum et homines. Esther est pacificatrix inter Artaxerxen et populum Israel, cum omnes vellet interficere, ea eum placavit. BELLARMINO disp I,1 p.565 In abstracto Stancarus dicit, in Christo humanam naturam esse mediatricem, conciliatricem, pacificatricem (vgl. STANCARVS trin med sig.B7r Quantum ad ... primum caput Epistolae Tigurinorum attinet, in quo dicunt Christum esse Mediatorem secundum utramque naturam, diuinam scilicet et humanam - de humana tamen non est inter nos contentio ... - sic respondeo ... . ). POSSEVINO bibl I p.384 Stancariani volunt, Christi tantùm humanitatem esse mediatricem, conciliatricem, et pacificatricem nostram esse. GROTIVS-H ep 3550 (1638) Quod rex suaserit pacificatricem admitti Venetorum Rempublicam.