congregatiuus, -a, -um – zusammenführend, sammelnd: MELANCHTHON op 24 p.205 Bonum est communicativum sui et congregativum et conservativum sui et aliorum, sicut e contrario Malum est destructivum et dissipativum. TELESIO-B rer nat 3,14 "Alienorum", inquit Aristoteles, "disgregativus est calor, similium congregativus". CHYTRAEVS-D in gen p.483 Nam ut vulgo dicitur: Bonum est conservativum, congregativum, et consociativum sui. Malum est dissipativum et destructivum sui ipsius. BRVNO phys p.373 quando enim definimus calidum et frigidum, definimus per congregativum et disgregativum. RVTHERFORD prov p.540 Qui producit frigidum, producit quid congregativum heterogeneorum, et eodem actu producit quid repugnans calido.