infinitanter, adv. – unbegrenzt: LVTHER op 9 p.23 quid de ingenito dicat li. 5. c. 7. quae concordant in hoc, si non genitus relative capiatur cum non genitore et non absolute et mere infinitanter. CALOV phil p.227 "Illa" dicitur "infinitans" et de "formali" notat "negationem termini, cui" apponitur: "De materiali" connotat omnia caetera praeter illum "terminum", cui apponitur, ut τὸ "non homo infinitanter sumtum praeter hominem", quem negat, "extenditur ad omne id, quod est, aut non est". MICRAELIVS lex p.884 negatio logicis vel 'neganter' accipitur; vel 'infinitanter', qvae aliqvibus 'malignans' dicitur. SVAREZ metaph 54,5,14 praesertim si, ut dialectici dicunt, illa negatio non infinitanter, sed neganter sumatur.