exclamator, -oris, m. – der ruft, schreit: BVRCHARD diar ed. Th. II p.187 (1494) cujus jussu et ordinatione per cursores nostros rogate et vocate fuerunt ad associandum funus pro hodie, hora vigesima prima, familie omnium RRmorum. DD. cardinalium ad domum defuncti ... , et conventus Minerve, s. Augustini de Populo et Araceli, parochianus cum pluribus sacerdotibus et non vocatus venit camerarius cleri Urbis cum suis pluvialibus; vocati etiam fuerunt per suos exclamatores cives romani.
– lex.: KILIAAN etym p.262 krijscher. Exclamator, vociferator.