superperfectus, -a, -um – sehr vollkommen: LEFEVRE in evang fol.2r Prima vita, sc. divina, superperfecta est, non facta: ultima, sc. humana, facta, sed imperfecta. DANAEVS comm sent p.13 Trinitas igitur est, non solum una Deitatis perfectione perfecta, sed superperfecta, et ultra Deitatem gloriā, ac sempiternitate, et imperio non dispertita neque alienata. LESSIVS perfect p.92 Quia est ὑπερτελὴς, id est, superperfectus, hoc est, omni perfectione conceptibili superior et excellentior.