banus, bannus
ban(n)us, -i, m. – Ban, Kommandant einer Grenzmark auf dem Balkan: MARVLVS gesta p.45 alibi banni, quos Latini tribunos uocant, alibi sublimioris potestatis duces praefecti sunt, prout cuiusque regionis exigere uidebatur conditio; sub his creati sunt centuriones, ita dicti a militum numero quibus pr?erant; singuli banni septem centurionibus imperabant, maior natu ex centurionibus cum bano suae ditionis gentibus ius dicebant. OLAHVS-N Hung 17,10 Hinc Zeverinum arx infra Traiani pontem cum tribus aliis Orsowa, Peth, Myhald illi subditis; harum praefectus vocabatur banus, magistratus inter nostros magni nominis.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, banus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 30.11.09 19.04.10

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.