concursator, -oris, m.
der anstürmt: RVCELLAI-B bell Ital 110 (1511) Italus pedes, insolens ad stabilem pugnam, agilitate magis quam robore praestabat, obversabaturque concursator, et acer, nullo relicto aditu quo irrumpere globum Helvetiorum posset. TVBERO comm p.52 ut hostem armis grauem, et ob id magis statarium quam concursatorem, procursationibus lacesserent.
Lexicographica: TLL (3x, LIV., AMM.)
|