clientularis, -e – bonum clientulare, Vogtgut: AVENTINVS ann p.708 Vniuersae possessiones in Boiaria, cuncta praedia, agri, prata, syluae, villae, quae stipendiaria sunt, et seruiunt, triplicia esse constat: Pignoratitia, propria, atque clientularia. ... Clientularia, quod tertium genus diximus, Boetheiam Graeco, atque Teutonico vocabulo a patrocinando nominamus, quod quasi praemium annuum curatori, patronoue praebeant, vti procuret, defendat, asserat, vindicet, liberrima haec conditio, minusque obnoxia aestimatur (in mg. Vogtgueter).