praeplaceo, -ere – mehr gefallen: CLOPPENBVRG op I p.318 (1632) Relictā in medio loci analysi, quam habet D. Brunaeus, prae qua fateor mihi praeplacere Mercerum. BANNIVS ep mus xix p.cxix (1641) si in tanta rerum varietate consonantiam unam alijs omnibus praeplacentem amplectare. EPISCOPIVS op p.3 Sensus tamen posterior mihi praeplacet. CONRING ep p.335 (1660) An non vero consultius sit abrumpere intempestivas illas concertationes, quam fovere ulterius, quorum prius mihi praeplacet, aliorum arbitrio non minus permitto.