consideratrix, -icis, f.
die abwägt, bedenkt: SALVTATI saec 1,11,1 Incipiamus a rerum consideratrice, prudentia. AEGIDIVS VITERB sent p.320 In hoc itaque animadvertendi ordine 'Id quod est' prima tenet spatia, quod quidem in mentem consideratricem irrumpit primum. GIRALDI-LG hist 16 p.639 Plato in quarto de Legibus Dialogo, pulcherrime ... : 'Omnibus, inquit, praeposita est Nemesis, iudicii angelus, omnium huiusmodi consideratrix' (717d2-3 πᾶσι γὰρ ἐπίσκοπος τοῖς περὶ τὰ τοιαῦτα ἐτάχθη Δίκης Νέμεσις ἄγγελος).
Lexicographica: TLL 0
|