battologis(s)o (-izo), -are – schwätzen: ERASMVS ad 2,1,92 Hinc vox etiam conficta, βαττολογε‹n, quae quidem adeo vulgo fuit usurpata, ut ea Matthaeus Apostolus sit usus. Sic enim apud hunc loquitur Christus: Προσευχόμενοι δ᾿ μὴ βαττολογήσητε ὥσπερ οἱ ἐθνικοί. i.e. Orantes autem, ne battologissetis, more gentilium. LVTHER op 5 p.528 quid denuo eadem toties repetit et ingeminat velut superfluis verbis Battologisans. WREN-M increp p.357 rémque hanc salvam non futuram, nisi ipse iam, tam frustrà, turpitérque Battologizando, succurrat.