quietatiuus, -a, -um – beruhigend: CVSA serm 2 (1431) Et haec intuitio est perenniter vivificativa et feliciter quietativa et sollemniter deificativa. BANDELLVS beat p.275 reddentem ipsum quietativum perfecte ipsius voluntatis, ut totale obiectum fruitionis et quietationis comprehendat. LVTHER op 4 p.12 Tunc sequitur prophetia. 'Veruntamen prope timentes eum'. ... hec est dictio quietativa et consolatoria sui. MELANCHTHON op 15 p.964 Ita fides accipit in praesentia reconciliationem, arrabonem futurorum bonorum, videlicet Spiritum sanctum, et est virtus apprehensiva et quietativa.