efflagitatus, -us, m.
dringendes Verlangen: ORICHOVIVS Dudithius ep 154 (1566) malo enim illius coactu et paene efflagitatu quam libitu cupituque meo tristem hanc cum illo iterum descenderem in arenam. ORLANDINI-N hist I p.455 vt Ciuium efflagitatu missa sit illuc Octobri mense sociorum non parua manus. PAREVS-Dan hist p.557 ita Lotharingus etiam non multo post, Galli maxime efflagitatu, bello destitit.
Lexicographica: TLL (1x, CIC.)
|