improhibitus, -a, -um – ungehindert: MORVS utop II p.222 sunt et alii, nec ii sane pauci, nempe improhibiti, veluti neque ratione penitus pro se carentes, neque mali, qui vitio longe diverso, brutorum quoque aeternas esse animas opinantur. == ep 143 p.364 (ca. 1526) quum iam se fere consequutos crederent improhibitam atque indomabilem scelerum omnium licentiam. NAOGEORG Iudas fol.112r Verum hic improhibitus est vobis | Locus, et haud ultra metuendus. WITZEL via reg p.79 In primitiva Christi Ecclesia tam Orientis, quàm Occidentis duravit Clerogamia improhibita.