peccatificator, -oris, m.
der jemanden mit einer Sünde behaftet: MVSCVLVS in Is p.421 Qui peccare faciunt, inquit, ho minem in verbo: hoc est, verba iustorum, in porta loquentium malis artibus peruertunt, et quamuis recte dicta peccati damnant מחטיאים, contrarii sunt למצךיקים. Illi sunt peccatificatores, ut ita dicam, isti iustificatores.
Lexicographica: TLL 0
|