imperfectitudo, -inis, f.
unvollkommener Zustand: LASKI op II p.402 (1551) In praecedentibus dictum est nos a poena, cruciatibus et condemnatione legis liberatos esse, nostramque imperfectitudinem tanquam perfectam reputari coronari praemioque affici, quatenus inconcussam fidem retineamus. BVRMEISTER mus poet p.21 quia non omnes soni inter se perfectè consonant, non etjam imperfectè plenè et non plenè, quod omne ex Modulaminum Genere Chromatico, de quo in sequentibus suō locō agemus, profluit, perfectitudo ab imperfectitudine, et hujus plenitudo à defectu certis fuit discernenda signis.
Lexicographica: TLL 0
|