perprom(p)tus, -a, -um
ganz und gar bereit, sehr o. übereifrig: ALBERTI pontifex p.115 qui rex quidem et ipse sit minime voluptuosus, minime cupidus, valde justus, inprimis prudens, agens, atque ad labores perpromptus? == aedif 7,13 ego uero neminem dari bene consultum puto qui quidem uelit res dignissimas nimium perprompta facilitate uilescere. == Porcar p.259 nepotemque inprimis adolescentem cupidum, et ad ferrum perpromptum. PICCOLOMINI ep I-1 168 p.491 (1445) Reverendissime pater post humilem recommendationem et obsequiorum meorum perpromptam exhibitionem. ALBINVS-Ioh delitiae Germ I p.265 Quin imis posset si corda recludere fibris, | Hoc faceret perpromta, medereturque marito.
Lexicographica: TLL 0
|