perpromptus, perpromtus
perprom(p)tus, -a, -um – ganz und gar bereit, sehr o. übereifrig: ALBERTI pontifex p.115 qui rex quidem et ipse sit minime voluptuosus, minime cupidus, valde justus, inprimis prudens, agens, atque ad labores perpromptus? == aedif 7,13 ego uero neminem dari bene consultum puto qui quidem uelit res dignissimas nimium perprompta facilitate uilescere. == Porcar p.259 nepotemque inprimis adolescentem cupidum, et ad ferrum perpromptum. PICCOLOMINI ep I-1 168 p.491 (1445) Reverendissime pater post humilem recommendationem et obsequiorum meorum perpromptam exhibitionem. ALBINVS-Ioh delitiae Germ I p.265 Quin imis posset si corda recludere fibris, | Hoc faceret perpromta, medereturque marito.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, perpromptus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 18.10.07 27.12.13

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.