condemnatiuus, -a, -um
– verurteilend, verdammend: COMENIVS op did II p.444 Accusativi Casūs appellatio perquam inepta est, qvippe a nimis particulari officio ... desumta. At vero si id causae satis, aeqve apte potuissent 
Excusativum, vel Citativum, vel Condemnativum, vel Absolutivum, vel Exsequutivum etc. dicere. TRIGLAND antapol sig.*****3v Non oportet, ut arrogans iste et fastuosus Sophista nobis obtrudat praecepta prohibitiva et condemnativa.
Excusativum, vel Citativum, vel Condemnativum, vel Absolutivum, vel Exsequutivum etc. dicere. TRIGLAND antapol sig.*****3v Non oportet, ut arrogans iste et fastuosus Sophista nobis obtrudat praecepta prohibitiva et condemnativa.
Lexicographica: TLL 0;
ma.