impano, -are – die Brotnatur zusprechen, pass., annehmen (von Christus in der Eucharistie): BVCER Luther ep 3128 (1537) ne scilicet viderentur salutem affigere iterum vel ministris vel verbis vel symbolis aut Christum impanare aut certo in spatio localiter includere vel denique Christum cibum ventris facere. ALLEN sacram p.413 Omnes autem sententiae istae seu impanantes, seu - ut novo vocabulo utar - companantes, utcunque caetera dissentiant, tamen in eo conspirant, panem et vinum immota permanere in Eucharistia suaque accidentia sustentare, nec quicquam à verbis Sacramentalibus immutari. STAPLETON op I p.1266 (1596) Rursum Lutherani hodie suum commentum de Christi corpore impanato vel companato, pro ipsissimo Evangelio Ecclesiae obtrudunt.