transnomino, -are – umbenennen: GLOSS Lucianus Timon 22,1 μετονομασθεὶς: transnominatus; mutavit enim nomen vilissimorum servorum, scilicet πυρρίου etc., et assumpsit alia nomina nobilissimorum hominum, scilicet μεγακλῆς etc. PARRHASIVS ep et or ed. Lo Parco 3 p.129 (1495) Apim, Argivorum regem, ... postea Sarapim transnominatum. TEXTOR-I offic II p.385 Septembrem et Octobrem menses ex appellationibus suis Germanicum, Domitianumque transnominavit (= PONTANVS-Iac progymn 1,33). SPIEGEL lex sig.II4r transnominare: nomen commutare, inuertere vel immutare. COMENIVS method p.261 quia dum res nimis transnominamus, nimis etiam in conspectu mentis transformamus proque rebus rerum monstra nobis invicem ostentamus. PAPEBROCH AASS Jun II p.1073 quod Sanctus quiescit in Monte-Jovis, qui ab eo transnominatus est mons S. Bernardi.