monometrum, -i, n. – eine aus einem Versmaß bestehende Dichtung: BEBEL-H hymn sig.iiijr i Inscribuntur autem carmina et hymni. denominanturque a numero pedum ut monometrum ab uno pede. dimetrum a duobus. ... Monometrum tamen - ut Seruius inquit - vel dimetrum vel trimetrum in iambicis trochaicis et anapaesticis metris per pedes duplices computamus. FAVSTO com p.14 Aristophanes ... ex coriambis vero monometrum primus omnium temperavit atque alia complura. SALINAS mus 6,5 Alterum huius speciei, quod duobus iambis constat, sine silentio, et monometrum dicitur, quia per dipodiam vna percussione plauditur. MASEN pal styl I p.166 Ut ligata oratio variis carminum generibus, a Monometris ad Heptametra usque ascendit.