magisterculus, -i, m. – Magister u. allgemein (Universitäts-)Lehrer, der wenig weiß: REVCHLIN def c Colon sig.H1v Haec ille sapiens magisterculus in logica, uel si spernat diminutiuum, sit saltem magistercus, ut per metathesim stercus magis. BEHAIM-L Reuchlin ep 272 (1515) quos theologistas, triviales sophistas et magisterculos nominas. HVTTEN ep 85 (1519) iam enim despectius audiuntur magisterculi et recta se ubique studia excitant. MELANCHTHON ep 69 (1520) quibus locis in natura hominis hallucinati sint magisterculi illi. HERBORN confut III 8 En tibi, pie lector, quales agunt Theologos isti nostri magisterculi. FABRICIVS-V op p.313 Ut tamen in gratiam Magisterculorum quorundam summum vitae fructum abiciamus a viris summis abstinendo.

– lex.: VALLA-L in Poggium I 3,263 p.227 Quanquam quidam indocti dicunt 'puerculus' et 'magisterculus', sed iidem fere qui dicunt 'doctorellus' pro 'doctorculus'.