inconuiciator, -oris, m.
der keine Vorwürfe macht: PERCKRINGER Witte phil II p.419 (1660) (v. indissimulator). == Witte phil II p.420 (1660) Inconviciator est Magnanimus, dum convicia, quae vocant, stoliditatis, inscitiae, inopiae, ignobilitatis, negligit, Philippi Macedonis exemplo, qui Nicanorem conviciatorem beneficio suum fecit.
Lexicographica: TLL 0
|