rariusculus, -a, -um – eher selten: ALBERTI cifr p.133 (1467) Invenies et sepius consonantes duas, tris vero consonantes inter istiusmodi vocales in eadem dictione invenies rariusculas et longe etiam rariores quatuor. SYTZ-S Amerbach ep I 474,32 (1512) Qui nec in margine quam interdum rariusculas et dictiones et sensus... quicquam protulit. FROSCH-J mus sig.b5v Caeterum uelim hasce uigesimas ab eo, qui in aedendarum cantionum palestram descensurus est, rariuscule usurpari. BISSELIVS ant nov fol.*3r Os - ut aiunt - anni, magnum et parvo rariusculoque non explebile.