ostentosus, -a, -um – hervortretend, prahlerisch: LEFEVRE in ep Paul fol.cxxiv Haec ostentosa virgo, et mundi miraculum, figuram habuit in sancto sanctorum, estque inter sancta sanctorum numerata. SPIEGEL Vadian ep 123 (1514?) Tituli libri in fronte ostentosi sint, ut nostis probe, facite. VADIAN poet 31 p.289,19 nec enim adeo ostentosa Poetica est, ut omnia undique legentibus exhibeat.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,725 A monstro fit monstrosus, sicut a portento portentosus, ab ostento ostentosus, a prodigio prodigiosus, et ab omine ominosus; hoc est: monstrum, portentum, prodigium, omen faciens.