baubatus
baubatus, -us, m. – Kläffen, Bellen: DORPIVS or 2,8,2 vos, ... adulescentes, ... contra cynicos baubatus ab ipso Aristotele state. PICO-GF myst 415 nudo meditantur praelia dente | Turba canum, surdis si forte irritibus hostem | Nil arcent, nec baubatus effundere uanos | Contulit. BRVNO cant p.184 Molestum fiet baubatu multiplici.
lex.: PEROTTI ccopiae 3,168 unde et latratus, quod facticio uerbo baubatus dicitur, et baubare latrare.
Lexicographica: TLL 0; PLD ma.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, baubatus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 01.02.06

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.