circuo
circuo, -ire – Nebenform von circumeo: SERRAVALLE comm Dante purg 4,130-135 quod tantum celum me circuat extra ipsum. SILVESTRI ep 3,114 dumque ardua montum | Circuis. TORTELLI orth circvs ... cum dictiones sint latine et a uerbo circuo deducantur, teste Servio (SERV. georg. 3,18 a circumeundo). LAZZARELLI imag 2,42 Hac duce Phebea circuo fronde caput. MARVLLVS hymn 2,7 Qui fine carens, terminus omnium, | Longo terras circuis ambitu. BEMBO carm inc 5,102 totum circuat orbem | Sisyphius sanguis.
lex.: PEROTTI ccopiae 28,59 A circum fit circum eo, quod et circuo dicitur. == ccopiae 41,19 Ambio, quod proprie significat circuo, concludo.
Lexicographica: TLL (1x, unsicher, FVLG. serm. ant.); LATHAM

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, circuo, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 16.11.05

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.