infamiter, adv. – mit Schande: BENVENVTO comm Dante inf 30,100-103 Dicit ergo: e l'un di lor, scilicet, Sinon graecus, che si recò a noia, idest, reputavit sibi ad ignominiam et infamiam, forse d'esser nomato sì oscuro, idest, tam viliter, infamiter, quia scilicet vocatus fuerat falsus. BRVNI or nebul p.368 nunc quam infamiter eam concubinam tenuerit, audiatis.