rupto
rupto, -are – rülpsen: VERINO Carlias 4,60 Ruptantesque merum Parthos Albanaque mactat | Agmina fidentesque arcu disrumpit Iberos. == Carlias 9,130 Exeruit latrantem belua uentrem, | Nunc pelagus uasta absorbens condebat in aluo, | Nunc strepitu ingenti per saxa sonantia ruptans | Spumantes fluctus patulo reuomebat hiatu. PONTANO ecl 4,23 ueteres ruptare ad prandia cepas. == ecl 4,59 atrum | Laudat olus, acres ruptat de gutture bulbos. == serm 3,12,2 sunt ex his quoque qui, dum iocari student, ruptare eos verba potius dicas foetereque illorum dicta ac confabulationes. == serm 3,12,3 cum rustici quandoque studeant ipsi quidem velle iocari, verum ita in hoc deficiunt, ut ruptare eos dicas magis quam iocari.
Lexicographica: GEORGES 0
Etymologie: retrograde Bildung von ital. rutto, lat. ructo, cf. Bistagne zu PONTANO serm.

LEMMALISTE GRUPPE: vernac. INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, rupto, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 06.08.04

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.