mac(c)(h)ar(r)onicus (-er-), -a, -um – makaronisch: FOLENGO-T Baldus 22,131 carmina Merlinus secum macaronica pensat. TIT edit16 CNC 1183 Opera iocunda metro macharronico materno et Gallico composita (Gian Giorgio Alione, 1521). CANISIVS ep V p.470 (1567) alter alteri Macheronica – spurcissimum librum et poetam – dono dederat, atque ex Vrbe deportarat. ERYTHRAEVS pinacotheca I p.160 Circumfertur etiam Macharonicum ejus carmen, quod Macharonis Forza inscribitur; quo nihil fieri potest in eo genere venustius. pinacotheca II p.106 qui Benedictus Florettus cum tentasset, quid in eo genere efficere posset, semel in Macheronico, iterum in Fidentiano faceto carmine. BALDE solat 2,40 p.93 si quae peregrina notasti, | Gallica, mordendo labrum, prouerbia funde. | Aut ex Cocaio (Merlinus Cocaius, Pseudonym von Folengo) strictim Macaronica misce.
– lex.: COMENIVS method p.279 Eruditi ineptos ejusmodi consarcinatores μιξοβαρβάρους, id est barbariem miscentes, appellant, ipsum verò tale orationis genus maccaronicum seu macharonicum quidam vocant ab Italica voce macherone, quod stultum vel nebulonem sonat.