contrarior, -ari – in Gegensatz o. Widerspruch stehen, entgegenwirken, schaden: SALVTATI lab Herc 2,4,3 viro, sicut mos est mulierum, pro viribus contrariari. == lab Herc2,4,14 Iuno contrarians et resistens operi nature. == ep 12,2 componitur et ex his duobus vite rationibus una vita, non quod in aliquo possint esse virtus et vitium, que sint opposita, sed ea que sibi privative vel contradictionis obiectu non contrariantur. PICCOLOMINI vir ill p.56 hic multa consilia fuerunt an recipi imperium deberet; nam Hungari contrariari videbantur; nec enim bene provideri et imperio et regno suo per unam personam rebantur. BARBARO-H min. coelib 3,5,4 saepe ... evenit ut aegroti admotis iis, .... quae contrariebantur, sani sint repente facti. AGRIPPA occ 1,43 Et est sciendum quod, sicut contrarietas et inimicitia est in stellis et spiritibus, ita etiam in suffumigiis ad eosdem: sic contrariantur invicem lignum aloës et sulphur, thus et argentum vivum. 2,37 in tertia facie ascendit vir venator cum lancea et cornu, educens canes ad venandum: significatio eius est contrariandi hominibus, insequendi fugientes, venandi et occupandi res per arma et rixas. ECK disp 8,9 iudicent iam illustrissime dominationes ... vestre, an per me inducta nihil faciant ad propositum, que directe nihil dictis patrum contrariantur.